آفرین  عشق که  خواندی  تو مرا  باز اینجا

تا     شود    باز حدیث   غمم  آغاز  اینجا

آفرین چشم که از اشک ، تو  دریا  شده ای

شده ای  سمت حسین ابن علی ، باز اینجا

آفرین   دل   که  شکستی  به  هوای  سقا

بال  بگشوده ای  و  کرده ای  پرواز   اینجا

آفرین  شعر  که  با   یاد  تو می گویم  من

شده ام    با  سخن  عشق  تو دمساز اینجا

آفرین آب که از شرم  تو  بیتاب  شده است

شده  با سوز عطش همدم و  همراز   اینجا

آفرین        زائر       دیوانه      دلباخته ات

که  شده  عاشق  و سرگشته  و طناز اینجا

آفرین  هرکه  به نوعی به زبان  دل  خویش

می کند   عشق خودش را به تو ابراز اینجا

آفرین   هرکه   بود  ذکر  لبش  نام  حسین

هست از  شور و نوا  مرغ خوش آواز اینجا

آفرین  خاک   مزار   تو  که  اکسیر شفاست

چون   دم حضرت عیسی کند اعجاز اینجا

آفرین  لیلی   عشق   تو   که  مجنون ها  را

کرده  در بند  به صد  دلبری  و  ناز  اینجا

آفرین عمه سادات که  خود  فاطمه ای ست

هست  در  این  غزلم  مصرع  ممتاز  اینجا