دعای من این است هر صبحگاهی 
مگردان ز من رو الهی الهی

ببخشا مرا گریه ی صبحگاهان 
عطا کن مرا ناله ی شامگاهی

برای من ای مرگ چیزی بیاور
که بیرونم آرد از این روسیاهی

کم از دانه ی گندمی ما نبودیم 
در این آسیابیم خواهی نخواهی

ثوابی نبردیم چندان ولیکن
گناهی نداریم جز بی گناهی

به دریا اسیران دست نهنگیم
به ساحل گرفتار مانند ماهی

خبر باز آمد: یکی رفت از این جا
یکی دشمن جور و خصم تباهی

خبر باز آمد: یکی شاعری فحل
بزرگی به میقات گردید راهی!

به فضل و به علم و به جود و بزرگی
کسی کو که بر او نیارد گواهی؟

تو خود صاحب منصب هر نصابی 
به نثرت برد رشک، نصر فراهی

تفو بر تو دنیا اگر لب ببندی
که هر مارموزی کند پادشاهی

می آید کسی با درفشی الهی
می آید کسی از پی دادخواهی؟

بچین تا بجنگیم در داو آخر
شما با سپیدی و ما با سیاهی

شما اشتباهی به منصب نشستید
نیاید به دنیا کسی اشتباهی

بگیر این نگاه و نفس را تو ای مرگ 
به شرطی که از من دلم را نخواهی

روان کردمش نیمه شب سوی کنعان
دل عاشقم یوسفی بود چاهی

خدایا خدایا مگردان ز ما چشم 
خدایا خدایا به ما هم نگاهی

فغانا فغانا ، "حسینی " و" قیصر"
دریغا دریغا، حسین ابن آهی