اصالت

دل کند از آب و تکیه بر گندم کرد      یک روز نشست وپشت بر مردم کرد

من معتقدم که سرنگون خواهد شد       قومی که اصالت خودش را گم کرد

ستم

از ذهن ستم پیشه بدم می آید       از آدم بی ریشه بدم می آید

بگذار که عاشق درختان باشم         من از تبر و تیشه بدم می آید

سفره

وقتی که هوای دشت بی باران است           پاییز فقط همسفر دهقان است

شب ریخته وقتی که خودش را در ده         این سفره همیشه خالی و بی نان است

جنازه

ماندم که پیاده یا سواره ببرم             یک قافله قلب پاره پاره ببرم

صد بار جنازه خودم را بردم             تصمیم گرفته ام  دوباره  ببرم