خواب از سرم پریده است

و چشمانم هی دنبال واژه می گردند

و خیره به آینده « آیه » و « غزل »

 که ترانه های سوخته روزگار را زمزمه می کنند.

 شاعر بلند شو !

ببین جهان چگونه بی مدارا 

بر سر واژه هایت معامله می کند.

تو سا لها پیش از این

در « سه شنبه » ای غریب

سرود رفتن را زمزمه کردی

بی آنکه بدانی

در صبح تلخ سه شنبه / هشتم / آبان ماه

هزار سیصد و هشتاد و شش

فرشته را به میهمانی کلماتت

به پا یکوبی بر می خیزانی

بلند شو شاعر !

دلم گرفته

گریه امانم از کلمات بریده

تابوت خود را

بر روی شانه های  شعر حس می کنم

و از دریچه قلبم

به جهان روشن تو سفر می کنم

سفرت بخیر باد شاعر !

    بلند شو شاعر !

هنوز زود بود

سرود رفتن را خواندن 

هنوز « آیه آیه » این کتاب

به گواهی تو نیاز دارد

هنوزمردم این زمانه

نیاز دارند تا تو درد های مشترکشان را بسرایی

بلند شو شاعر !

درد تو رفتن بود ؟

 درد من ماندن

میان این همه کلمه که دور سرم  می چر خند

و گواهی می دهند

که تو زیباترین شعر مرگ را سرودی

بلند شو شاعر !

زود است برای خوابیدن .

                                                                     عبدالرضا شهبازی

                                                            10/ 8/ 86  -  خرم آباد