تو که مالکی به مِلکیِ نظری نما جهان را
بنموده لطف خالق به تو داده این مکان را
نکند ز یاد بردی که تو آب گند بودی
وخدای مهربانت به تو داده این بنا را
پدرت چو  پادشا بود تو برو نما تفکر
که تو گر فقیر بودی چه نظر تو پادشاه را
به نصیحتم نما گوش تو غرورنما فراموش
من شاعرقبا پوش به تو گویم این خبر را
ره هردومان فلان جا نه تو داردو نه ما را
هدم وحشم که داری، تونما بسی مدارا
چو سوار فیل گشتی نظری به مور بنما
 به ستم مکن حکومت نه خوشاید آن خدارا
به عبادتی بپرداز که سحر کند درت باز
به خدا توکلی کن که گشاید او رهت را
شاعر آدینه