زبانم گم شد دیشب

وَ سیاه‌جامگان،مورچگان

رویِ بی قطریِ سطر به‌ سطرِ دفتر 

حرف به ‌حرف

کلمه به کلمه

لُختِ لُخت باله رقصیدند باکره

گاهی دایره

گاهی مربع

گاهی متساوی‌الساقین

گاهی متوازی‌الاضلاع

گاهی قائمه

وَ گهگاهی منفرجه

بدونِ این‌که فکر کنند

به انحنایِ شعر،امتداد یا انتهایش

فقط بخیه زدند ردِّپایِ لاغر را 

پشت‌هم و درهم و برهم 

بر گهواره‌ٔ یائسه و عقیمِ کاغذ

امروز!

یادگارِ مورچگان را

سیاه‌مشقِ مورچگان را

خوردند موریانه‌ها 

و در قرنطینه اشتهایی دیگر

برایِ خواندن 

ــ بودن در تنگنایِ اجباری

یا ماندن در زندانِ زندگی ندارم که ندارم!

تنها اعصاب و روانِ آب و گِلِ دلم

از عرض و طولِ پستِ زمین

تا ارتفاعِ خدا

به عمقِ شعر

بی اجازه تنگِ تنگ است

برای ملکه‌ٔ مورچگان

سیدمحمدرضالاهیجی