درود


که سیاووش دلم رخت سیه پوشیده ست


برق غیرت زده این آتش دریا آری!

تشبیه بی نظیری بود .
____________________________________
درود بر شما
از نگاه محبت آمیزتان ممنونم.

سلام بر جناب نبوی عزیز و ارجمند
شعری دلنواز و سرشار از شراره های عاشورایی ، که دلها را بی دریغ و درنگ به صحرای خون و جنون می برد ، دست مریزاد و برقرار و مستدام باشید

با عرض پوزش ، در مصراع <آیه و آینه در سایه ی آن خورشیدست >
آیا منظورتان خوشیده ست ؟
__________________________________________
درود و مهر بر حضرت نجوای گرامی
هنگامی که عزیزی در تراز حضرت تان، کوچکی را چنین شرمنده می کنید، برای من چه می ماند جز شرمندگی و عرقی بسیار بر پیشانی. محضرتان را ادب می گذارم و سپاس تان می گویم.
در باره ی آنچه پرسش فرموده اید ( که آزمودن این کوچک است ) باید بگویم که منظورم خورشید بوده است. چنانچه گمان دارید که بر نادرستی رفته ام، مشتاقم که نادرستی و کژتابی اندیشه و قلم را بدانم .
سایه ی لطف تان و لطف سایه تان مستدام.

با سلام و عرض ارادت
سروده ای است بس فاخر و دلچسب . استفاده کردم و لذت بردم . دست مریزاد .
________________________________________________
درود و مهر بر جناب حاج محمدی
لطف نگاه و نگاه لطف شماست. سپاسگزارتان هستم.
پاینده باشید

سلام استاد نبوی بسیار زیبا سرودید اجرتان با سالار شهیدان
______________________________________________
درود بر شما
از محبت و نظر لطف تان سپاسگزارم.
عنایت حضرت روزی هماره تان.

درود بر دوست مهربان و مفضالم.ازین نفیسه که پرداخته اید رواق دل از غبار کدورت-به معنای درست آن-زدودم.مرحبابکم ایهاالرفیق.یک نکته هم جهت انبساط خاطرعرض کنم.شماباید خدارا شکرکنید که در عهد صاحب المعجم زندگی نمی کنید وگرنه شما و شعر فاخرتان را به خاطر قوافی زیر سوال می برد که به چه مجوز جوشیده و روییده و بگزیده را همقافیه کرده اید؟در عهد آن جناب و حتی قرنهایی پس از آن می گفتند مثلا جوشیده با پوشیده و نوشیده و کوشیده همقافیه است-روییده با موییده و بوییده و شوییده همقافیه است و بگزیده با دیده و سنجیده و...قریب دو قرن است که دیگر چنین مته هایی به خشخاش گذاشته نمی شود گرچه برخی-حتی در همین عهد وعصر-براین عقیده اند که در شعر بی ردیف کلماتی چنین را همقافیه نمی کنند.به هر حال گذشته ها گذشته است!بحمدالله شعر زیبای شما چنان قابلیت داردکه اگر اکنون هم بر آن نظریات بودند حسن مضمون و معنا در شعرتان اشکالات احتمالی را تحت الشعاع قرار می داد.یاعلی.
____________________________________________
درود و مهر بر حضرتتان
نخست بایسته است که از نگاه شما به این وجیزه سپاسگزاری کنم. دو دیگر آنکه، باید زبان نرم و ناصحانه تان را در گوشزد کردن ایرادها و کم داشت های این غزل ستایشگر باشم.
جناب خوش عمل عزیز!
این کوچک چند بار برای برخی از دوستان و در همین پایگاه نوشته ام که در میدان شعر، شاگردی در حال آموختن هستم. و از سالیان دور هم چنین بوده است. حتی آن زمان که بخش ادب و هنر را ( در زمستان هفتاد ) در روزنامه ی رسالت بنیاد نهادم، برای صفحه شعر این بخش با نام گلشن راز، از جناب براتی پور خواستم تا مسوولیت آن را بر دوش بگیرد ( گر چه نظارت عالیه خود را بر صفحه محفوظ داشتم ) و در طول دو سال مسوولیت این بخش، شاید به اندازه ی انگشتان یک دست هم از شعرهای خود در صفحه ی گلشن راز نگذاشتم. شعر و ادبیات هماره برای من جدی بوده است اما نه به آن اندازه که بخواهم به آن نام خوانده شوم. ( در این پایگاه هم خود را به عنوان مستند ساز معرفی کرده ام )در این باره حضرت یوسف میرشکاک می تواند شهادت دهد که چه می گویم. شاید باورش برای شما و دوستان دیگر سخت باشد اگر بنده بگویم که از علم عروض چیزی نمی دانم. از بحور شعری هیچ اطلاعی ندارم. چون محفوظاتم در شعر به صد بیت هم نمی رسد در پاره ای مواقع قافیه کم می آورم. وقتی شعر لطف می کند و یادی از من می کند و می جوشد ( و این چند سال اخیر هنگام رانندگی بیش تر از من سراغ می گیرد و من همانطور که می رانم، می گویم و ضبط می کنم ) فقط خودم را به کاریز شعر می سپارم.
در باره ی قوافی هم که فرموده اید، نگاهی به دیوان کلیم انداختم و نیز دیوان مرحوم اوستای نازنین ( درود خداوند بر هر دو بزرگوار باد ) دیدم آن دو نیز، همان مته به خشخاش نگذاشتن هایی را که حضرتتان فرموده اید، در پیش گرفته اند.
از اینکه از عزیزانی چون شما می آموزم، خداوند را شاکرم.
عمر و عزت تان بلند و برکت اندیشه تان روز افزون.
با ارادت

سلام جناب نبوی گرامی
غزلی تصویری و جاندار است (البته تصاویری که در خدمت مفهوم اند و ساز جداگانه یی نمی زنند). در بیشتر ابیات نمی شود بین فرم و محتوا فاصله یی قایل شد و سرانجام کل غزل تبدیل به یک تصویر واحد می شود و این استادی فراوانی می خواهد... بسیار بهره بردم.
مستدام باشید.
___________________________________________________
درود و مهر بر جناب وثوقی ارجمند
لطف نگاه و تامل با محبت تان من را شرمنده می کند. با زبانی نارسا محبت تان را ارج می نهم و سپاسگزارتان هستم.
هر آنچه هست لطف آن بزرگواران است. لغزش ها و کم داشت ها به اندیشه کم جان و قلم ناتوان من باز می گردد.
پایدار و سلامت باشید

سلام جناب آقای نبوی گرامی

غزلی زیبا و در خورتحسبن بود علی الخصوص که به گاه و تر و تازه بود موفق باشید.
_________________________________________
درود و مهر بر حضرت پورکریمی ارجمند
سپاسگزار لطف و محبت بزرگوارانه ی شما هستم.
سربلندی تان مستدام

درود بر قلم خوش نقش و نگارتان جناب نبوي

چه دلنشين و فصيح سروديد در غم يار!
______________________________________
درود و مهر بر سرکار عالی
از محبت زلال تان ممنونم. شما با چشم خطا پوش تان این وجیزه را خوانده اید.
سربلند باشید

سلام دوست شاعرم
بسیارزیبا بود
ماجور بارگاه حضرتش باشید.
___________________________________
درود و مهر بر شما
از لطف نگاهتان سپاسگزارم.
مولا نگهدارتان