سرقت

من را تو ببخش چشم من کور!

دستم برود به زیر ساطور!

تقصیر دلم نبود دزدی

چشم تو سیاه بود و مغرور!

روزی که نگاه مهربانت

لرزید و نواخت شور و ماهور

شد نغمۀ سور و نفخۀ صور

از دست تو چشم، پا شد از گور

دیدم که دلت چو سیب سرخی ست

خورشید کجا و این همه نور!

روح تو حریر بود و ململ

چشم تو عسل لب تو انگور

هرچند که ساده بود قلبم

می دید نجابت تو از دور

با طعمۀ خنده، چشم هایت

گسترد ولی به پای دل تور

از دست دلت، دلم به دامی

افتاد که امر بود و مقدور!

دیوانه نبود قلب سردم

گرمی نچشیده بود از حور!

بی شیله و پیله درک می کرد

آن تیله کجا و دُرّ منثور!

دزدید دل تو را و حق داشت

عطر تو زدود بوی کافور

...

منشور خیال توست شیرین

نادر نرُبود مثل من شور!

...

من چاره نداشتم به جز این

مجبور شدم به عشق مجبور!

تقدیم به "ماهو" خیال عزیز و شورانگیز تنهایی من

891112