هنوز چائیِ روی سماورم داغ است

پر از خیال توام، گونه ی تَرَم داغ است

دلم  به این همه دوریت خو نمی گیرد

هنوز جای تو در خانه ی بَرَم داغ است

نگاه کن به دل ساعت و بیا برگرد !

ببین که از تب تو، زخم بسترم داغ است

شراب خوارگیِ من، نگاه کردن توست

ز قاب خاطره بیرون بیا، سرم داغ است

برای از تو نوشتن ، غزل کم آورده

ولی همین که غزل هست، دفترم داغ است

دقیقه ها چه درازند در نبودن تو

هوای خانه زمستان و باورم داغ است

غروب بود زمانی که چای دم کردم

بیا که چاییِ روی سماورم داغ است.