باد مي خواست كه در كوي تو يك عمر اقامت مي كرد

صيد مي گشت و تو ضامن شده صياد اجابت مي كرد

شرمگين بود نمي خواست چنين خون جگرها ديدن

از چنين حادثه اي مرگ هم اظهار ندامت مي كرد

تشت لبريز شد از خون جگر – زهر چو كاري تر شد

زهر ديدار تو را وعده به ديدار قيامت مي كرد

اي فرستاده ي شيرين دَهَن اي باغ تماماً انگور

عطر انفاس شما را كه به اين ملك كرامت مي كرد؟؟

سرزمينيست خراسان كه شما نام و نشانش دادي

غير اين او زخدا هم طلب ِ دين و غرامت مي كرد!

هر مسلمان كه به گل سجده كند بوي تو را مي  گيرد

با چنين شاخصه اي باد تمنّا به اقامت مي كرد

مجتبي اصغري فرزقي- جوارُ الرضّا 

وبلاگ :http://mo1351.blogfa.com/