امید و عشق من نام حسین است
که مستی من از جام حسین است
             
حسین هم عاشق عشق خدا بود
که او مشتاقِ خاکِ کربلا بود
                
خداوندا  که  دلدارم  حسین  است
انیس و مونس و یارم حسین است
              
حسین، چون نوح، کشتی نجات است
حسین مولام در حیّ و ممات است
             
دلم     خواهد    ببینم   کربلایش
بمیرم   بر   سرای     با صفایش
            
ز  عشقت می طپد دل های  انفاس
فدای   قدِ   سروِ    ناوِ    عباس
            
که هستم ریزه خوار خوان این در
که با مهرش بدادم شیر مادر
              
یک عمری بر سر خوانش ثنا خوان
گرفـتم   اشک  از  چشم  محبان
          
که من آل علی را دوست دارم
که تا دارم من ایشان غم ندارم
          
الهی   روز   محشر، ده   امانم
کز   اول  بود  نامش بر زبانم
           
خداوندا    مگر    من   دل ندارم
به   کوی  عشق  او منزل  ندارم
          
ز  عشقش  دیده  دریا  می نمایم
دلم   را   باز  پیدا   می نمایم
        
که عشقش از ازل  حک  بر دلم شد
به  اشک و شیر مادر  کاملم  شد
        
سپاس   حق  محبّ    شاهدینم
به  پاس   مهر   او  چلّه   نشینم
        
که  شاید  حاجت  از  مولا  بگیرم
به  نامش  تا  که  از  دنیا  بمیرم
          
اگر  چه  خاطیم  من  شرمسارم
که  دست  از  دامنت  بر  ندارم
          
مرانم  از  برت  این  عبدِ  در بند
به  جان  مادرت  زهرا  سوگند