مرا که بی تو شبی تارو سردو غمگینم

مرا که بی تو چو شمعی همیشه خاموشم

مرا که ساده و سردم مرا که بی روحم

مرا که بی تو شبی ساکت و سیه پوشم

مرا که  بی تو دلم عاشقانه میخواند

مرا که مانده به غربت همیشه آغوشم

مرا که از غم دوری شکسته بال و پرم

مرا که کوله ی تنهایی است بر دوشم

مرا که خسته و پژمرده ام ز دوری تو

مرا که شوق رهایی شکسته در گوشم

کنون که میروی از پیشم ای همیشه بهار

تو را قســم به محبت نکن فـراموشـــم..