دمید  انگار  در  جسمش  خدا  روح مسیحا را         ...   برای بار دیگر آفرید  آن دست بیضا را

خدا  آراست  جانش  را  به  صبر  ناب  ایوبش          بنور عشق روشن کرد آن رخسار مهسا را

غزلگوهای موزون ساز و شاعرهای شعرآیین               فدای مقدمش کردند شه بیت غزل ها را

علی(ع) مانند بنیامین یوسف شد ،  شب رفتن             شبیه باور هارون که ثابت کرد موسی را

غم سنگین مولایم که روی سینه ام افتاد ...                تداعی کرد در باغ دلم  ...  داغ زلیخا  را

علی(ع)جان چندسال ازدست مردم خون دل خوردی ..  که با غسل شهادت پاک کردی رنج دنیارا

مسیر  عاشقی ها  را  تو  بودی یادمان دادی             تو رفتی راه ما گم شد، بگیری خاطر ما را

اگر رودی سرازیری نرفت از روی مغروری  ...       اگرچه پاک می ماند ، نخواهد دید دریا را

"نسیم" ساده دل گم شد میان اینهمه طوفان                 خدایا یاریش کن  ، تا بیابد راه مولا را ...

                                                                   طاهره تختی (نسیم) 1387