لبریزسکوت انتظارم باران

یک بغض گلو گرفته دارم باران

آغوش برای لحظه هایم  وا کن

با تکیه به شانه ات ببارم باران

حالا که شکوه آبرویش مرگ است

می خندد از اینکه روبه رویش مرگ است

در آینه ام چقدر می خندی مرد؟؟

مردی که تمام آرزویش مرگ است

درجاده ی شهرتان کمی می گردم

با حال وهوای مبهمی می گردم

تصمیم گرفته ام که آدم باشم!!

دنبال نشان آدمی می گردم

مجید مه آبادی