ببین چه دسته گلی را به آب می دادی

اگر به زخم زبان ها جواب می دادی

به حجم فاصله هایی که بین ما بودند

چه روز ها که خودت را عذاب می دادی

ولی تو آمده بودی از آسمانی دور

...وسخت بوی غزل بوی خواب می دادی

توبا صدای قشنگت از آسمان آن شب

پرندگان زمین را خطاب می دادی :

"من از نهایت شب حرف می زدم ..."اما

توبوی تازه ترین آفتاب می دادی

...

خلاصه کاش!من آن روز را نمی دیدم

که مثل من تو خودت را عذاب می دادی...