از تأثیرات ساختاری بیدل بر شعر معاصر، استفاده از پارادوکس‌های بیدل برای ساخت ترکیب‌ها و تعبیرهای جدید است. برای نمونه، به ابیاتی از بیدل که در آن از دو واژة «دیر» و «زود» استفاده شده است، توجّه کنید:

«دیرتر از دیر بودنِ زود»

گر به اين رنگ است طرحِ بازی نرّاد دهر

ديرتر از دير گيريد آن‌چه زود آورده ‌است

(بیدل)

«دیر زود آمدن»

رم فرصت سرِ‌ تعداد ندارد «بیدل»

من درین قافله دیر است که زود آمده‌ام

(بیدل)

«دیر بودنِ زود»

بیدل چه خیال است ز ما سعی اقامت

دیری است چو فرصت به گذشتن همه زودیم

(بیدل)

«از زود پیش بودنِ دیر»

فرصت‌شمار کاغذ آتش‌زده است عمر

از زود یک دو گام به پیش است دیر من

(بیدل)

به‌نظر می‌رسد امین‌پور با درهم آمیختگی همین تعابیر بیدل، شعری بدین دلکشی ارائه کرده است:

آی ...

ای دریغ و حسرت همیشگی!

ناگهان

چه‌قدر زود

دیر می‌شود!