در آسمان خیالم چو ابر می آِیی

ببار که در محضر تو شبنمت باشم



زلال اشک چشم تو در هوس انداخت

مرا که در نگهت گم شوم نمَت باشم



زیاده از تو نخواهم خیال من اینست

نشان کوچکی از عشق درهمَت باشم



سپردمت به لبی از برای دعا

مگر به وقت اجابت کَسِ کمَت باشم



اگر به روز مصیبت کست نخواهد بود

غمت مباد که یک عمر مرهمَت باشم



تب حضور تو از خاطرم نمایان شد

تو آب لطف من و بنده محرمَت باشم



ببین که منتهای نیازم چه حسّ معصومی است

همین که تا به ابد همسر و دمَت باشم



سیل ساسان