قرعه زد بار دگر عشق به نام من و تو

داشت میریخت فلک زهر به جام من و تو

انقدر رشته مهر دل ما محکم بود

که پریشانی و غم رفت ز بام من و تو

دیدی اخر که همین تنگ دلیهای دلم

کرد این فاصله را اهلی و رام من و تو

گر چه ان قاصد خوشبختی ما پر زده بود

عاقبت صید شد ان مرغ به دام من و تو

سر زد از مغرب عشق من و تو , صبح سپید

کاش دیگر نشود نوبت شام من و تو

بعد از این هست یقینم که عسل میریزد

دست ایام دگرباره , به کام من و تو

نیست چیزی که بهایش بود افزون از عشق

اخرین بیت غزل هست پیام من و تو