آمدی آتش به  این تنگ بلور انداختی

مثل اینکه سینه ام را در تنور انداختی

من شنیدم گفته ای آخر به چنگش می کشم

کوچه ها را بی جهت آنقدر تور انداختی

من کویری در بیابانهای تنهایی   رها

نم نم ِ باران شدی در دل تو شور انداختی

مثل سنگی در شبم ...تنها تو خورشیدم شدی

دسمریزا - با نگاهت خوب نور انداختی

تو تکاندی هر چه در من کهنه یا زنگارداشت

آفرین آن کهنه ها را خوب دور انداختی

سینه ام را  مثل تنگی آب زمزم کرده ای

عشق را چون شعله در تنگ بلور انداختی 

مجتبی اصغری فرزقی- مشهد

وبلاگ :http://mo1351.blogfa.com/