امروز که از جاده های برفی رد می شدم فقط چشم های تو کم بود..

چقدر دلم میخواست کنار من بودی و دستهایت را با همه ی وجود در دست هایم میفشردم...

نگاهت میکردم و تمام عاشقانه هایی را که بی صدا در دلم زمزمه میکردم با صدای بلند برایت میخواندم..

امروز آنقدر نبودنت حس شدنی بود که حتی آسمان  فهمید .. ابر ها آمدند .. اما نباریدند..

من به اندازه ی همه ی ابرها بهانه داشتم... دروغ چرا؟؟ یک دل سیر ...

گلم.. این روز ها دلم بد جور می گیرد...

بخدا دیوانه نیستم ...

 هر شب.. تا خیال تو را بوسه باران نکنم خوابم هم نمی برد...

از من نشنیده بگیر... اما گاهی احساس بارداری میکنم..

وقتی...

تو همچنان در وجود من رشد میکنی...

.

.

.



بی قرار بودنت گاه گاه می شوم

تو اشاره می کنی من نگاه می شوم

دستهای تو همین حس خوب زندگی است

با تو تا ابد گلم روبراه می شوم

سهیل ساسان