اینجا کنار برکه بی انتهای عشق

اينجا که از نفس افتاده آرزو

با عادت همیشگی خیس آسمان

من خسته ام ولی در کنار او

***

ساحل بیا که از موج سرکشم

فکر و خیال تو سیراب میکنم

تنها پرنده ای که تو را  در افق شناخت

بر روی داغهای شن خواب میکنم

***

فرسنگ ها فاصله بود از میان آب

تا آسمان که تو پنهان شدی ز درد

درمان من توی ز غریبی در آ

ای کیمیای شب روزهای سرد

***

باور نمیکنم که تو از ماه کمتری

وقتی که عشق بی تو پیدا نمیشود

قفل سکوت به لب آب و آسمان

بی تو نمی شکند وا نمی شود

***

شب از حضور تو شهد ترانه ها

 می پاشد از دل من تا نگاه تو

از اشک شوق سرازیر میشود

یک آسمان ستاره به پهنای راه تو

سهیل ساسان