خفقانم ، خفقان

ناله ام خاموشي است

سخنم بي آواز

مرده خاكستر سردي است نگاه

شوره زاري است پر از كژدم و زخم

خشك و سخت و جانكاه

آنچه " دل " مي دهمش نام به جاه

نفسم خسته و سرد

گامهايم كوتاه

مي فشارد قلبم اين

زنگي مست

خون كج كردار

                 بي بند و گسست

نفسم سخت به ديوار گلو پنجه مي سايد آه

من چه بيهوده سخن مي گويم

كس چه داند كه در اين خسته چه باشد گهگاه

دم فروبند و سخن ياوه مگو

خامشي پيشه تنگدلي است .