تقدیم با عرض تبریک به مناسبت میلاد فرخنده ی مولای متقیان و امیر مؤمنان حضرت  علی علیه السلام

           ((معيار))



 

    با   علی  دل  در  نماز  عشق   بند          

تا  نيابد   از   بدي   جانت    گزند

هر كه  با  راز   علی   همراز    نيست

طايری   شايسته ی پـرواز     نيست

آسمان  عشق   را خورشيد   اوست

آفتاب        عالم      توحيد     اوست

با همه خوبی هراس ازخويش داشت

ديده ای خونبار و   قلبی ريش داشت

با    دلی   شوريده    و   جانی   نزار

 مغفرت  می خواست از  پروردگار

گاه از غم سر به چاهی می گذاشت

بر  دلش  جانسوز  آهی می گذاشت

در نيايش چون به خلوت می نشست

می كشيد از هرچه جز محبوب دست

دل در او می بست و با او  می چميد

راز  دل مي گفت و پا سخ می شنيد

موج   می شد , مـوج  در  دريای   او

غرق   می شد   در   بزرگيهای   او

چون  خـدو افكند بــر  رويش  عــدو

عالمی  شرمنده شد  ا ز  خوی   او

كينه   را  در  سينه بی  تأ ثير  كرد

اندکی  در  كشتنش  تأخيـر   كرد

خشم را  از خصــم دشمن تــر گرفت

خنجـر از حنجر  بنــاگه   بـر گرفت

گفت :خشم  نابجا   شایسته   نيست

بندگي   بهر ِ هوا  شايسته  نيست

در غديــرش  چون نبي  بـر  دوش برد

با   كلامي عقـل را  ا زهوش   برد

گفت: هر كس را كه من هستم ولي

بعد   من  باشد بر  او     مولا    علي

چون  پيمبر  بر ســر آن   افسر گرفت

عـــرش را , اللـّـه و اكبــر در  گرفت

درشب   اسرا ,  كه  ختم المرسليـن

عرش   مي پيمود , با  چشم  يقيـن

هر كجا مي رفت ، از هر چار سو

بود  تصوير ِ علي در  پيش ِ  رو

ديده كي ديده  ست بر  روي  زمين

 وصله  بر كفش ِ  اميـرالمومنين

آن  كه جـز خوبي نـدارد   در  وجود

از  چه مي گريد به  هنگام  سجود

دوش   او   انبـــان  نـان    برداشته

 نخلهـــاي كــوفــه را  او   كاشتـــه

با  يتيمان  از  پدر   بهتـر   عليست

ساق  ِ عرش و ساقي كوثر عليست

در  شجـاعت   حيـدر كـرار   اوست

عقل و دين و عشق را معيار اوست

نيست  د ر آفاق  جان   همتاي   او

جان     فــداي     همت   والاي   او

اي  علي  اي ذات   حق را   باز تاب

اي  سؤال ِ سخت  ِ هستي را جواب

اي   نشان ِ اوج ِ انسان  در  كمال

اي نكــو كردار و اي نيكو خصال

اي  بشر  ,  ليكن  ز شر  پيـراسته

با  تمـــــام  ِ خيـــر ها   آراستــه

اي  ملايك  در شگفت از راي  تـــو

نيست  در  دنيا  كسي همتاي تــو

شهر ِ علم  ِ احمدي  را  در   تويي

 فـاتـح ِ فـرزانـه ي  خـيـبـر  تويي

چون   نبي   ساز  نبوت  ساز  كرد

با  تو راه  ِ عشق را   آغاز   كرد

راه  ِ دين  هموار  از  گام  تو  بود

اولـيـن  تـسلـيـم   ،  اسلام  تو  بود

پا  به  پاي  جان  در  اين ره  تاختي

 در  ره  ِ جانان ، خود   جان  باختي

صبح ِ دل  را  آفتاب جان  عليست

جلوه ي جانانه ي  جانان   عليست

وصف ِ او هر گز  نگنجد در  كلام

کی شود دریـا بـه نـوشیدن تـمـام



 

            محمد روحانی ( نجوا کاشانی )