همه خوابند، فاطمه بیدار

می دود   در طواف  خانه یار

بر لبش ذکر دلبر و دلدار

با خدا دارد او سخن   بسیار

پرده خانه خدا در دست

گفت با اشک دیده او سرمست

در دلم گوهری است تابنده

تو خداوند و ما همه بنده

تو ز راز دلم خبر داری

نور تو گشته در دلم جاری

خانه تو ست جای نور تو

در دلم حس کنم حضور تو

در زدم خانه ات جوابم ده

تشنه ام جرعه ای تو آبم ده

در تقلای توست  گوهر  من

نور تو شد عیان برابر من

گره از کار بسته ام واکن

در به این قلب خسته ام واکن

ناگهان نور حق تجلی کرد

بر دل فاطمه تسلی کرد

جان او گشت مهبط انوار

تا شنید او صدای دعوت یار

که بیا فاطمه به خانه من

غم مخور مادر جوانه من

کعبه از هم شکافت محشر شد

کل حل و حرم منور شد

فاطمه تا قدم به کعبه نهاد

دل او شد ز درد و غم آزاد

همه در انتظار گوهر او

تاج عزت نهاده بر سر او

قابله از جنان به خانه رسید

وقت دیدار عاشقانه رسید

آمد از سوی حق ندای جلی

آفرین فاطمه تو را به علی

سید جمال الدین شهرزاد علوی