نگاهت آسمان را  جای چشم روشنت  جا زد

و بعد از آن تب عشقت بدون وقفه بالازد

جهان در پنجه ی احساس تو ابرِ بهاری شد

وسرگردان تر از مجنون تشنه سر به صحرا زد

خدا آن شب نمی دانم چه فکری داشت از اینکه

دوچشمان تو را بر پرده ها نقش تماشا زد

که دنیا با تو روشن شد ((چراغانی و مهتابی ))

وهرکس ماند غافل یا به بخت خویشتن پا زد

و یا دیوانه و از خود فراری سال های سال

از این شاخه به آن شاخه پرید و  دل به دریا زد

مربع

تو لیلای اساطیری که ده ها قرن پی در پی

تو را آسوده حتی می توان جای خدا جازد

گناه کفر پای شاعرانت نیست می دانم

خدا خود آبی چشم تو را بر روشنی ها زد

http://sabzevar-sher.persianblog.ir/