گل باغ ولایت

تا شهد لبت ریخته در جام شکرها

هر لحظه خمارند در این میکده  سرها

بیدار نشستند همه پنجره ها تا

از جرعه ی عشق تو بنوشند  سحرها

نامت به بلندای دماوند رسیده

ای فاتح هر روزه ی این کوه وکمرها

هر صبح ، دم عیسوی ات می دمد از دور

هر شب ، سخن ناب تو سرخط خبرها

بر هم زده ای خواب همه بتکده ها را

با خطبه ی بُرّنده تر از تیغ تبرها

یک دست تو مشتی شده بر پوزه ی دشمن

یک دست ، عطش ریخته در جام هنرها

"بابای الفبای شهیدان "  شده  نامت

دارد جریان عشق تو در خون پسرها

ای یوسف برگشته که هر صبح وزیده

عطر تو ز پیراهن مفقودالاثرها

وا کن که عبایت را بر چشم بسایند

وقتی که می آیند به شوق تو پدرها

جریان تَوَلّای تو  وصل است به  کوثر

در دامن تو ریخته دریای گهرها

تو وارث آزاده ی جمهوری عشقی

باغی که به بار آمده با خون جگرها

تا نام  "علی"سَردرِ  این باغ  وِلایی  است

یاد تو عزیز است همه "روز پدرها"