نگاهت زهر و احساست شبیه باغ لیمویی

و لبخند ِ کم و بیش ات ، همیشه نوش دارویی

پراکنده نخواهی کرد ابر غصه و غم را

وزیر پوستین شب کم آورده پرستویی

نچرخان روسری ات را به لطف باد پاییزی

که با خود می بری تار دلم را ساده هرسویی

من از دست تو دل خون و ، من از دست تو تب دارد

مرا حلاج می خواهی – مرا بردار گیسویی

دوباره نقش می بندی تُ رنج و فصل گندم را

درون چشم هایت گم شود کمبود شب بویی

من از اردیبهشتت حس و حال دیگری دارم

تو درگیر هزاران پیچ و تاب سحر و جادویی

ولی افتاده لرزه برتن من – خاطرت باشد

که بعد از تو نمی ماند نشان از برج و بارویی

http://sabzevar-sher.persianblog.ir/