شرار نی
پوکم ،تهی ، مناسب یک آتش بلند
واکن مرا، از این چمن ای گیسو ی کمند
شاید شبیه عود بسوزم، که لحظه ای
دستم رسد به خواهش آن غنچه ی پرند
شاید به عطر شانه ی تو ،شانگی کنم
شاید به شوق آتش عشقت شوم، سپند
بنگر به استخوان فرومانده در گلو :
دیدن رقیب تا به کی و غصه تا به چند؟
بگذار از این سرشت نگون ، واکشم امید
حالا که روزگار، ستم می کند پسند
گفتی: بمان! چگونه بمانم ، بدون تو؟
جایی که ناله از سر بیداد شد بلند؟!
پوکم، تهی، مناسب یک ساز آتشین
سازی که می دمد به خزان ، مرد دردمند
واکن مرا ،از این چمن ای آبروی من!
نی ها هنوز هم پیِ یارانِ همدمند
***
قم
1389
.....
کلمات کلیدی این مطلب :
شرار ،
نی ،
موضوعات :
تاریخ ارسال :
1391/4/26 در ساعت : 2:50:45
| تعداد مشاهده این شعر :
989
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.