یکروز سرنوشت جهان قیر می شود

پا رهگذار بر لب شمشیر می شود

هی درد می کشد شکمی که حیا نداشت

هی یک گرسنه می خورد و سیر می شود

اذعان نمی کنند چپرها ولی بدان

خود فاش دزد حرمت انجیر می شود

در بازداشتگاه اثیری که می زنند

ارواح پست و اجنه تسخیر می شود

هر خار در کفی که به ناحق نشسته بود

هر میخ زیر پا همه تقریر می شود

راحت بخواب اینکه شبی در جوار عشق

خورشید خود کفیل تعابیر می شود