شب ولادت خورشید هشت ایوان است 

دل ارادتم امشب  ستاره باران است

فدای خاطر ماهی چهارده شبه ام

که هشتمین قمرش مثل  بدر تابان است

طواف عشق بر آن آستانه باید داشت

که مثل آدم و نوح اش  دبیر و دربان است

بلند همتی عشق را تماشا کن

به گرد شمع ، چه پروانه ها که پرّان است

علی که عالم آل محمدش نامند   

معلم همه در علم و فضل و ایمان است

 رضا که مظهر ِ خلق محمد است و علي

به جان فاطمه ، مهرش همیشه تابان است

امام هشتم ما قبله ی امید جهان

سرآمد و سر ِ  فرزانگان ِ دوران است

به وصف شاه خراسان سخن بلند سزاست

که بارگاه بلندش  امید ایران است

کبوتر حرم اوست  ،  دیده ی  نجوا

اگر چه  کوچه ی دلتنگی اش به کاشان است

 

           محمد روحانی ( نجوا کاشانی )