ویروس شیطان نگیرد یک وقت رایانه ی دل !!! غزلی از ابراهیم حاج محمدی به اقتفاء از تک بیت پیشنهادی مقام معظم رهبری
ای سرخوش از شهد مستی، ای مست فرزانه ی دل
کولاک کـــــردی چـــــه زیبا، در بــزم مستانه ی دل
از پا نـــــه هرگز نشستی، پیمان نــه هرگز شکستی
-عهد الســـــتی که بستی، پیمـــان مردانه ی دل-
از نور خورشـــــید عرفان، با شور ایمان چه آسان
بر کف نهــــادی چو مستان سر را به شکرانه ی دل
ققنوس از آتـــــش هراســـــد؟ هیهات خوشتر نوازد
زاتـــــش مگـــــر دارد آیــا پروا؟ نه، پروانه ی دل
بازنـــــده آن کـــــس بُــوَد کو جان را نبازد به جانان
نی آنکـــــه با جـــــان پـــــذیرد انـــدرز رندانه ی دل
سجّـــــاده آیـــــا نبــــــاید بــــر خـــــود ببالد مداوم
سرشــاراگر شــــد نمـازت از فیض میخانه ی دل؟
ماننـــــد امــــــواج دریا مـــــی آفریـــــدی تلاطـــــــم
در جشـــــن و پاکـــــوبی جان در رقص جانانه ی دل
خوش می نشیند به دلهـــــا، اندرز نابی که دادی:
ویروس شیـــــطان نگـــیرد یک وقت رایانه ی دل!
با عزم راســـــخ اگر جـــــان اخـلاص را پیشه گیرد
شـــــک من ندارم دهــــد حق پیوســته یارانه ی دل
گفتـــــم: ز ناســـــوتم آیا راهــی بوَد تا به لاهوت ؟
گفتی: کـــه ره می تــــوان یافت امّا ز پایانه ی دل
گفتم: که درعشقبازی هیچیت ره توشه ای هست؟
گفتی: بحمـــــد الله آری «انــدوه سالانه ی دل»
گفتم: که باور ندارد عقـــــل اینچـــــنین عشقبازی
گفتی: که ســـــامان ندارد ماننــــــد سامانه ی دل
گفتم: که با ما نگوئی معشوقه با تو چه کرده است؟
گفتـی: که معشـــــوقه با من؟! تاراج کاشانه ی دل
«رندانه آخـــر ربودی، جامـــی زخمــخـــــانه ی دل»
«خونـین چو برگ شقایق، رنگین چو افسانه ی دل»