ای حبیب! درد  من را  از در لطفت  طبیب
لطف کن ای جان من، بهرم بخوان ام یجیب

تو طبیب جسم و جان هستی، به  الفاظ  بیان
آنچه خواهی حق عطا سازد، بی حد و حسیب

از  خدا  توفیق آن خواهم شوی  حاجت  روا
شهد نوش از جام دستت می شوم من عنقریب

با  دست   خود   چراغانی   نمایم   خانه ات
مطمئنم حاجت روا گردی، عزیزم کن شکیب

«خوشنوا» را نیست، حاجت از کسی غیر خدا
هیچکس را  حق  نمی خواهد  نماید  بی نصیب



محمد حسین محمدی (خوشنوا)- آستانه اشرفیه